Το Περιφερειακό Συμβούλιο Ιονίων Νήσων στην τελευταία του συνεδρίαση εξέδωσε ψήφισμα για το Εφετείο Κέρκυρας. Τα  πρόσφατα δημοσιεύματα που αναφέρουν το Εφετείο Κέρκυρας ανάμεσα σε εκείνα που οδηγούνται προς κατάργηση στο πλαίσιο αναδιάταξης του δικαστικού χωροταξικού χάρτη της χώρας, δεν θα έπρεπε να προκαλέσουν έκπληξη. Ούτε δικαιολογείται  εφησυχασμός από καθησυχαστικές δηλώσεις διαφόρων αρμοδίων. Το θέμα υπάρχει από πολλών ετών και επαναφέρεται κατά καιρούς,  όταν  ο εκάστοτε υπουργός δικαιοσύνης θέλει να δώσει την δική του … ώθηση στην  επιτάχυνση της δικαιοσύνης και ο εκάστοτε  υπουργός εσωτερικών στην διοικητική αναδιάθρωση του κράτους. Και δεν είναι  θέμα των δικηγόρων της Κέρκυρας. Είναι θέμα της Π.Ι.Ν. και των κατοίκων της.

Η μελετώμενη κατάργηση του αριθμού των εφετείων αιτιολογείται  με την επίκληση διαφόρων δεικτών αναφορικά με τον αριθμό των εκδιδομένων από κάθε εφετείο αποφάσεων,  με επίκληση ισχυόντων σε άλλα κράτη που όμως έχουν  εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, με αναφορές σε φορείς που αδιαφορούν για τις αρχές της εγγύτητας και της αμεσότητας. Κυρίως  παραβλέπεται  ο συγκεντρωτισμός  του κράτους μας, η μη ουσιαστική αποκέντρωσή του και   η νησιωτικότητα .

Σχετικά θέματα   θα έπρεπε βέβαια να είχαν απασχολήσει  τον δημόσιο διάλογο πριν τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Όμως ο διάλογος ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος. Οι διακηρύξεις των περισσοτέρων  παρατάξεων εξαντλήθηκαν σε κοινοτυπίες και γενικολογίες. Η εισαγωγή σε δημόσιο διάλογο σημαντικών ζητημάτων συνοχής και ανάπτυξης της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (Π.Ι.Ν.) με τις επ’αυτών απόψεις των υποψηφίων, αντικαταστάθηκε με την τεχνική της επικοινωνίας και  των δημοσίων σχέσεων. Παραβλέφθηκε η διαχρονική υποδόρια αμφισβήτηση από την εκάστοτε  κυβέρνηση της αναγκαιότητας ύπαρξης της περιφέρειάς μας και δεν προβλήθηκαν όσο θα έπρεπε προβλήματα αλλά και δικαιώματα απορρέοντα από τον νησιωτικό χαρακτήρα της. Έτσι, αντί της  δημιουργίας θεσμών συνοχής και ανάπτυξης, παρατηρείται διαχρονικά αποψίλωση της Π.Ι.Ν. από βασικές υπηρεσίες και δομές σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή πρακτική και κατά παράβαση της συνταγματικής επιταγής. Διότι το άρθρο 101, παρ. 4 του Συντάγματος  επισημαίνει, σχετικά με τη νησιωτικότητα, ότι  ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών  περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους. Κατά τη χάραξη, δηλαδή, οποιασδήποτε πολιτικής για τα νησιά θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν η ιδιαιτερότητά τους αυτή.  Εάν λοιπόν πιστεύουμε  στην αναγκαιότητα και χρησιμότητα της περιφέρειάς μας πρέπει να διαμορφωθούν και προωθηθούν  πολιτικές που θα υλοποιούν αλλά και θα απαιτούν από την  κυβέρνηση  την εφαρμογή της αρχής της νησιωτικότητας σε πολλούς τομείς, όπως:

*. Την  διασυνδεσιμότητα των νησιών. Για ποια συνοχή μπορούμε να μιλάμε χωρίς διασύνδεση των νησιών;

*.- Την οικονομική συνεργασία των νησιών  μέσω της διακίνησης  προϊόντων και υπηρεσιών. Την συνεργασία των Επιμελητηρίων και λοιπών επαγγελματικών φορέων.

*.- Την αναβάθμιση της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της  ώστε να αναστραφεί η αρνητική θέση των επτανήσων, ιδίως Κέρκυρας και Ζακύνθου,  σε όλους τους εκπαιδευτικούς δείκτες. Την συνεχή υποβοήθηση της ανάπτυξης του Ιονίου Πανεπιστημίου εκμεταλλευόμενοι την αναπτυξιακή του δύναμη.

*.- Την εξασφάλιση ποιοτικών υπηρεσιών υγείας για τις νησιωτικές κοινωνίες, την ενίσχυση πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης.

*.- Την ανάπτυξη εφαρμογών τηλεματικής (π.χ. τηλεδιάσκεψη, τηλεϊατρική, τηλεεργασία, τηλεεκπαίδευση) που να έχουν ως στόχο την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών προς όφελος του κοινωνικού συνόλου των νησιωτικών περιοχών, αξιοποιώντας  το τμήμα Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου.

*- Την ενίσχυση των κρατικών θεσμών της περιφέρειας που με την σειρά τους ενισχύουν την συνοχή και την ανάπτυξή της. Εδώ εντάσσεται και το θέμα του Εφετείου της Κέρκυρας. Συγκεκριμένα:

Δεν νοείται διοικητική περιφέρεια του κράτους, δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση, χωρίς δικαστήρια πρώτου βαθμού και εφετείο ως θεσμικά στοιχεία συνοχής. Στην Π.Ι.Ν. όχι μόνο δεν υπάρχει συνοχή αλλά, αντίθετα,  παρατηρείται διαχρονική αποψίλωσή της  που είναι πολιτική σταδιακής κατάργησής της . Αναδύεται έτσι το βασικό ερώτημα: Πέραν των ιστορικών και λοιπών πολιτισμικών σχέσεων μεταξύ των νησιών, πιστεύουμε πράγματι στην χρησιμότητα και αναγκαιότητα της Περιφέρειάς μας; Αν ναι, πρέπει να αναπτυχθούν πολιτικές συνοχής και ανάπτυξης όπως οι προαναφερόμενες. Και σ’αυτό πρέπει να συμβάλλουν όλοι όσοι έχουν θεσμικό ρόλο και λόγο. Αυτοδιοίκηση, επιστημονικοί σύλλογοι, επιμελητήρια, επαγγελματικοί φορείς, μ.μ.ε.  Σημειώνουμε εδώ  ότι, στην βάση αυτή, η διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας, την περίοδο από το 2008 και μέχρι το 2018, αντιλαμβανόμενη  τους κινδύνους για την Π.Ι.Ν. γενικότερα και το Εφετείο Κέρκυρας ειδικότερα, επίμονα έθετε υπόψη της πολιτικής και αυτοδιοικητικής εκπροσώπησης του νησιού την πρότασή της  για μετατροπή του Εφετείου Κέρκυρας σε Εφετείο Ιονίου. Είχε γίνει αντιληπτό ότι το Εφετείο Κέρκυρας, το αρχαιότερο εφετείο της χώρας  (που μέχρι το 1940 είχε στην περιφέρειά του εκτός των  πρωτοδικείων Κέρκυρας και Θεσπρωτίας, και τα πρωτοδικεία Άρτας, Πρέβεζας και Λευκάδας) κινδυνεύει να καταργηθεί από τις κατά καιρούς εκδηλούμενες χωροταξικές ανακατατάξεις όσο παραμένει με δύο μόνο πρωτοδικεία στην περιφέρειά του. Πιστεύοντας δε στην αναγκαιότητα και χρησιμότητα της Π.Ι.Ν., πρότεινε σταθερά στους επικεφαλής των παρατάξεων στις  αυτοδιοικητικές εκλογές  αλλά και στους υποψήφιους βουλευτές, την ανάγκη μετατροπής του Εφετείου Κέρκυρας σε Εφετείο Ιονίου, στην περιφέρεια του οποίου θα υπάγονταν, εκτός των  πρωτοδικείων Κέρκυρας και  Θεσπρωτίας, και τα πρωτοδικεία των  Ιονίων Νήσων που υπάγονται στο Εφετείο Πατρών. Η μετατροπή αυτή θα απέτρεπε τις σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις που θα είχε για την Κέρκυρα η τυχόν κατάργηση του Εφετείου της  ενώ ταυτόχρονα θα συνέβαλε σημαντικά στην δημιουργία ενός ισχυρού συνεκτικού δεσμού των νησιών, συνακόλουθα δε  στην συνοχή και ανάπτυξη της Π.Ι.Ν.  Το υπαρκτό και πολύ σημαντικό πρόβλημα της (μη) διασύνδεσης των νησιών μπορούσε  να αντιμετωπιστεί  με την δημιουργία μεταβατικής έδρας του Εφετείου,  λειτουργούσας  μερικές φορές τον χρόνο, στην  έδρα του πρωτοδικείου Κεφαλονιάς ή Ζακύνθου. Στην πρόταση αυτή ουδεμία προσοχή, πολύ περισσότερο ανταπόκριση υπήρξε  από την πολιτική και αυτοδιοικητική εκπροσώπηση του νησιού μας παρά την μη αρνητική θέση των Δικηγορικών Συλλόγων των άλλων νησιών. Και χωρίς πολιτική αποδοχή και προώθηση, η πρόταση δεν μπορούσε να προχωρήσει. Οι τυχόν  προβαλλόμενες αντιρρήσεις ή  αμφιβολίες για το εφικτό της πρότασης αυτής, καταρρίπτονται  από το παράδειγμα της περιφέρειας του Βορείου Αιγαίου. Με το  Π.Δ. 28/2011  αποφασίστηκε  και ιδρύθηκε το Εφετείο Βορείου Αιγαίου με έδρα την Μυτιλήνη και ορίστηκε μεταβατική έδρα αυτού στην έδρα του Πρωτοδικείου Χίου. Απλά, στην περίπτωση αυτή υπήρχε η σχετική πολιτική βούληση  των εκπροσώπων της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου να ενισχύσουν την  συνοχή της  και με την δημιουργία του εφετείου.  Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει  και στην Π.Ι.Ν.

Δεν πρέπει να καταλείπεται αμφιβολία ότι  τα πρόσφατα δημοσιεύματα μελλοντικής κατάργησης του Εφετείου Κέρκυρας αποτελούν  προλείανση του εδάφους και ψυχολογική προετοιμασία. Γνωρίζουν άλλωστε οι αρμόδιοι την χαλαρή, παθητική αντίδρασή μας  κάθε φορά που αποψιλώνεται η  Π.Ι,.Ν., η Κέρκυρα ειδικότερα. Το πρόσφατο ψήφισμα του περιφερειακού συμβουλίου είναι, φυσικά, θετικό. Όμως δεν αρκεί. Απαιτούνται ουσιαστικές, ενεργητικές  πολιτικές πρωτοβουλίες. Αν δεν υπάρξουν, το ψήφισμα θα αποτελεί έκφραση ευχών ενεκπλήρωτων και οι αρνητικές εξελίξεις  για το Εφετείο Κέρκυρας αλλά και για την Π.Ι.Ν.  αργά ή γρήγορα θα επέλθουν  νομοτελειακά.

                                                                 ΓΙΑΝΝΗΣ  Γ.   ΒΡΑΔΗΣ

                                                                         Δικηγόρος

                                 Πρώην πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας.

Aγαπητοί συνάδελφοι,

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά

Σας εύχομαι, υπομονή και αντοχή γιατί τα πράγματα στη δικηγορία είναι δυσοίωνα.   

O διωγμός του μικρομεσαίου, κυρίως,  δικηγόρου έχει γίνει  πλέον ολοκληρωτικός. Συνεχώς κάτι νέο εμφανίζει σε βάρος μας και μας χαντακώνει. Σήμερα, το μέγιστο.  Η οριζόντια τεκμαρτή φορολόγηση επί ενός υποχρεωτικού κέρδους που αναγκαστικά όλοι μας υποχρεούμαστε δια νόμου να αποκομίζουμε από  τη δικηγορία! Το κράτος απαγορεύει δια νόμου την ύπαρξη ζημίας στον δικηγόρο! Τον εξισώνει με υπάλληλο. Για τον καθένα μας, έραψε κοστούμι υποχρεωτικού κέρδους, αναλογικό με την θητεία του στο επάγγελμα, ώστε να παίρνει αυτόματα  το ποσοστό του. Τι και αν το σύνταγμα ορίζει ότι ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός  καθορίζεται ο  φόρος του; Τις οικονομικές δυνάμεις του δικηγόρου, δεν τις κανονίζει η αγορά αλλά ο νόμος της κυβέρνησης και ο μισθός των υπαλλήλων. Τραγικά παράνομα πράγματα τα οποία οπωσδήποτε θα καταρρεύσουν στο ΣτΕ. Ομως πρέπει στο ενδιάμεσο διάστημα, οπωσδήποτε να αντέξουμε. Σε πείσμα της κυβέρνησης και του ευφυούς υπουργού Τσακλόγλου που προέτρεψε όσους δικηγόρους δεν αντέχουν την οριζόντια φορολόγηση να αλλάξουν επάγγελμα και να γίνουν κομιστές παραγγελιών.  Παράλληλα πρέπει να ζορίζουμε τις καταστάσεις και να κρατάμε ανοικτό μέτωπο με όσους απεργάζονται τον αφανισμό μας. Τον τρόπο αντίδρασής μας θα τον βρίσκουμε μέσα από την σοβαρή μας διαβούλευση.

Ο,τι πρόσφατο έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση στο χώρο της δικαιοσύνης πλήττει το κράτος δικαίου και καταβαραθρώνει δικαιϊκούς θεσμούς εκατοντάδων ετών με εφαρμογή σε όλες τις οργανωμένες χώρες του κόσμου (γενίκευση αντί για κατάργηση των  μονομελών δικαστηρίων εφέσεων, αστυνομικές μαρτυρίες κονσέρβα, κατάργηση δικαστικών σχηματισμών κυρίως σε ευαίσθητες νησιωτικές περιοχές, αλλαγή κωδίκων κλπ). Τα εξαγγελθέντα μέτρα θα πλήξουν τις ατομικές ελευθερίες και θα καταστήσουν της απόδοση δικαιοσύνης περισσότερο προβληματική υπόθεση. Η κυβέρνηση επιδιώκει να  κερδίσει χρόνο στην απονομή, καταργώντας την δικαιοσύνη την ίδια.

Εδώ σταματώ με τα σημερινά μας ζητήματα τα οποία πολλοί συνάδελφοι τα αναλύουν στο διαδίκτυο με σοβαρή οξυδέρκεια και πληρότητα. Κλείνοντας, σας καλώ να αναλογιστούμε ότι κυρίως στα χρόνια που ακολούθησαν την  τελευταία πτώχευση της χώρας (2010 και εντεύθεν)  οι δικηγόροι αναγορεύτηκαν σε μόνιμο  στόχο των κυβερνήσεων διότι αυτοί κατηγορούνται από το κράτος ότι κρατούν  τη χώρα υποανάπτυκτη ευθυνόμενοι για τον απελπιστικά αργό ρυθμό απόδοσης της δικαιοσύνης και την, ως εκ τούτου,  οικονομική καχεξία της (επενδύσεις που χάνονται κλπ). Φρόντισε λοιπόν η πτωχευμένη χώρα να αναζητήσει την οικονομική της αναγέννηση εξαφανίζοντας – μεταξύ πολλών άλλων – τους δικηγόρους από την τακτική διαδικασία αλλάκαι σπιλώνοντας το κύρος τους δια της μετατροπής  τους σε άμισθους κλητήρες της!

Από το έτος 2014   το δημόσιο προς εξυπηρέτησή του και ευκολία του μας φορτώνει με έργα άμισθου κλητήρα του. Μας απαγορεύει να δηλώσουμε ότι δεν εκπροσωπούμε πλέον κάποιον, και να αρνηθούμε την προς εμάς επίδοση. Η υπογραφή που θέσαμε  προ δεκαετίας σε μία προσφυγή μας προσδίδει πλέον απαράγραπτη ιδιότητα εφ΄ όρου ζωής, όπως η πατρότητα ή η μητρότητα. Δεν ξεγίνεται.

 Το άρθρο 46 ν. 4305/2014 προσέθεσε την ακόλουθη διάταξη στον κώδικα δικών  του δημοσίου και ΝΠΔΔ:

«Άρθρο 6Α

  1. Η επίδοση από το Ελληνικό Δημόσιο ή οποιοδήποτε Ν.Π.Δ.Δ. κάθε ενδίκου βοηθήματος και ενδίκου μέσου, οποιασδήποτε κλήσης προς συζήτηση υπόθεσης, οποιασδήποτε δικαστικής απόφασης, προσωρινής διαταγής, για οποιαδήποτε υπόθεση σε οποιονδήποτε βαθμό ή στο πλαίσιο της αναιρετικής δίκης, ενώπιον οποιουδήποτε πολιτικού ή διοικητικού δικαστηρίου, δύναται να γίνει: α) στους αντιδίκους του ή τον αντίκλητο τους, β) στον δικηγόρο ο οποίος τους εκπροσώπησε κατά την τελευταία συζήτηση της υπόθεσης ή έχει υπογράψει το τελευταίο δικόγραφο που αφορά την υπόθεση, στην τελευταία δηλωθείσα, κατά τις κείμενες διατάξεις, διεύθυνση τους. Ο δικηγόρος στην περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου θεωρείται αντίκλητος και για κάθε μεταγενέστερη επίδοση, έκτος εάν ο διάδικος, κατά περίπτωση, γνωστοποίησε με δήλωση στην Κεντρική Υπηρεσία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ή την έδρα του Ν.Π.Δ.Δ., το διορισμό νέου πληρεξουσίου ή αντικλήτου. Ο δικηγόρος ή ο αντίκλητος οφείλει να παραδίδει αμελλητί το επιδιδόμενο έγγραφο. Επιδόσεις που έχουν διενεργηθεί κατά τα αναφερόμενα στα προηγούμενα εδάφια θεωρούνται νόμιμες και για εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο υποθέσεις.

  2. Τα αναφερόμενα στην παράγραφο 1 εφαρμόζονται ανάλογα και για επιδόσεις που διενεργούνται, κατ` εφαρμογή κείμενων διατάξεων, από τη Γραμματεία οποιουδήποτε Δικαστηρίου ή τις Δικαστικές και Εισαγγελικές Αρχές.»

Βρίσκουμε λοιπόν έκτοτε στο γραμματοκιβώτιό μας το έγγραφο και “OΦEIΛOYME AMEΛΛHTI!! NA TO ΠAPAΔIΔOYME” (προσέξτε αυτό το καταπληκτικό μέρος της διάταξης που μας εγκαθιδρύει -θεωρώ- αστική και ποινική  ευθύνη)

Mε τον ύπουλο αυτό τρόπο  μας φόρτωσε το καλό Δημόσιο   με σοβαρές ευθύνες έναντι των εντολέων μας  οι οποίοι σε πλείστες περιπτώσεις, στις διαφορές του δημοσίου που ενεργοποιούνται μετά από πολλά χρόνια, είναι εξαφανισμένοι. 

Πρέπει πλέον να απολογούμαστε  και να αντικρούουμε ποινικές ή αστικές εναντίον μας αξιώσεις από εντολείς που τους χάσαμε στη πορεία του χρόνου.(αλλοδαποί, μακαρίτες, αλλαγή συνηγόρου, παύση σχέσης εντολής, άγνωστοι πλέον σε μας, κλπ κλπ.)

Eίμαι βέβαιος ότι κάποιοι  τέως εντολείς μας θα επικαλεστούν τη διάταξη αυτή στα πλαίσια του άρθρου 914 AK για να στηρίξουν εναντίον μας αποζημιωτική αγωγή υποστηρίζοντας ότι με την παράνομη συμπεριφορά μας να μη τους παραδώσουμε αμελλητί το έγγραφό τους, ζημιώθηκαν από την αρνητική εξέλιξη της υπόθεσής τους. Άλλοι θα θέσουν θέμα απιστίας. Ακόμα και όσους μπορέσουμε να εντοπίσουμε πρέπει να βρούμε τρόπους  να αποδείξουμε α) ότι όντως τους ειδοποιήσαμε και παραδώσαμε το έγγραφο του δημοσίου  και β) ότι αυτό έγινε αμελλητί!

Ξύπνιος ο νομοθέτης και πρακτικός, για το συμφέρον του.

Για την κακή εξέλιξη της υπόθεσης απόντων διαδίκων (ερημοδικία λχ, απόρριψη προσφυγής, κλπ) δεν θα φταίει πλέον το κακό Δημόσιο, αλλά ο κακούργος ή ο αδιάφορος δικηγόρος. Ακόμα και ο συνταξιούχος η και ο  πεθαμένος δικηγόρος διότι στη δηλωθείσα όταν δικηγορούσε ή όταν  ζούσε διεύθυνσή του δικηγορικού του γραφείου, το κράτος δικαιούται να  του επιδίδει έγγραφα. Εμείς πλέον, ζωντανοί και νεκροί, θα είμαστε στο στόχαστρο της κοινωνίας και όχι το κράτος ούτε  οι πολιτικοί που έχουν ανάγκη ψήφων και δεν μπορούν να έχουν απέναντί τους και άλλους θυμωμένους πολίτες. Εμείς πλέον, και εκτός της δικηγορίας ευρισκόμενοι, ακόμα και  νεκροί, θα εξυπηρετούμε το κράτος μας.   

Σας παραθέτω, σε περίληψη από την ΝΟΜΟΣ,  ενδεικτική απόφαση του ΑΠ του έτους 2021 που αναιρεί απόφαση Εφετείου του έτους 2012 και γίνεται αναφορά σε νόμιμη κλήτευση του απόντος διαδίκου δια της επίδοσης της κλήσης στον, προ 9ετίας δικηγόρο του, ο  οποίος ματαίως δηλώνει ότι δεν εκπροσωπεί πλέον τον προς όν η επίδοση, τέως εντολέα του.

697/2021 ΑΠ

Ανακοπή Δημοσίου κατά πίνακα κατάταξης. Περιεχόμενο. Για το ορισμένο των απαιτήσεών του, αρκεί αυτές να προσδιορίζονται με βάση τα στοιχεία που είναι αναγκαία για την αναγγελία τους. Δίκες Δημοσίου. Νόμιμη η επίδοση της αναίρεσης στον δικηγόρο που εκπροσώπησε αντίδικο του Δημοσίου κατά την τελευταία συζήτηση της υπόθεσης ή υπέγραψε το τελευταίο δικόγραφο που αφορά την υπόθεση, ακόμα και εάν αυτός δήλωσε ότι του έχει αφαιρεθεί η πληρεξουσιότητα, εφόσον δεν αντικαταστάθηκε νομίμως.

Αναιρεί την 94/2012 ΕΦ ΕΥΒΟΙΑΣ.

Κέρκυρα 3/1/2024

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΑΪΤΑΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ